Ինձ երբեմն թվում է`զինվորները, որ չվերադարձան արյունոտ դաշտերից,
Հողի տակ չթաղվեցին. դարձան սպիտակ կռունկներ.
Հողի տակ չթաղվեցին. դարձան սպիտակ կռունկներ.
Мне кажется порою, что солдаты, С кровавых не пришедшие полей, Не в землю нашу полегли когда-то, А превратились в белых журавлей.
Они до сей поры с времен тех дальних Летят и подают нам голоса. Не потому ль так часто и печально Мы замолкаем, глядя в небеса?Расул Гамзатов
Մեր սուրը՝ փառքո՛վ դրեցինք պատյան,
Մեծ հաղթանակի օ՛րն է ցնծալից,
Պարտվեց մահաշունչ ոսոխը դաժան,
Երգեր են հորդում ուրախ սրտերից:
Հոծ փողոցներում՝ աղմուկ ու շառաչ,
Հոսում են մարդիկ՝ ծափո՜վ, ծիծաղո՜վ...
Комментариев нет:
Отправить комментарий